Veliko je iskušenje razmatrati Poljubac Gustava Klimta kao još jedan primer dekadencije fin de sieclea i prepuštanja uživanjima, i zaokupljenosti psihologijom seksualnih poriva. Ako uzmemo u obzir da ju je naslikao muškarac i da odražava muško ponašanje prema ženama, te ako se zapitamo kako ova slika i druge slike tog tipa iz ovog razdoblja predstavljaju žene, ovu sliku možemo da iščitavamo i na druge načine. Sada možemo da je smestimo u kontekst feminističkog pokreta s kraja XIX veka i pojave Nove žene, a oboje je ugrozilo mušku dominaciju.
Zanimljivo je da je ovaj novi pristup interpretiranja slika kao što je poljubac proizvod drugog feminističkog pokreta koji je nastao krajem XX veka. Feminizam je proizašao iz društvenog radikalizma šezdesetih godina XX veka i njegov uticaj na praksu istorije umetnosti osetio se gotovo odmah. Feministički istoričari umetnosti počeli su da rekonstruišu karijere i proučavaju radove umetnica, među kojima su i oni Berte Morizo, Meri Kasat, Paule Moderson-Beker i Kete Kolvic. Ova istraživanja su pokazala da umetnice nisu periferne osobenosti i da su prilično doprinele avangardi XIX veka. U svom prelomnom eseju iz 1971. „Zašto nema umetnica?“ Linda Nohlin preispituje zapadna gledišta o geniju i umetničkom uspehu zaključujući da su društveni i ekonomski činioci sprečavali žene da dostignu isti status kao i muškarci. Ti činioci, a ne urođena sposobnost, bili su odgovorni za relativno mali broj „velikih umetnica“. Esej Linde Nohlin podstakao je istorijska istraživanja o školovanju umetnika, izložbenoj praksi i uticaju tržišta umetničkim delima na njihove karijere.
Druge naučnice, među kojima i Grizelda Polok i Rožika Parker otišle su još dalje preispitujući jezik istorije umetnosti s njegovim rodno utemeljenim terminima kao što su stari majstor i remek-delo. Esej Linde Nohlin takođe je podstakao zanimanje za proučavanje umetničkih žanrova, kao što su ženski akt i prizori svakodnevnog, modernog života. Naučnici koji se bave feminizmom otkrili su prećutan komercijalni i ideološki interes prenesen u ovim scenama.Naročito su feministički istoričari umetnosti izneli na svetlost dana ranije ignorisanu vezu između opisivanja žena i gledišta XIX veka prema ulozi polova i ženskoj seksualnosti. Vrlo često u umetnosti ovog razdoblja slike žena prilagođavaju se preterano pojednostavljenom (iako društveno moćnom) stereotipu dobrih i loših žena. Majke, devičanske heroine i mučenice predstavljaju dobre žene dok prostitutke, preljubnic i bezbrojne fatalne žene, kao što su zavodnice i ženski dmoni, predstavljaju loše. Drugi talas feminističke istorije umetnosti koja će se nastaviti tokom osamdesetih godina XX veka pokrenut je još početkom 1973. kada je britanska filmska kritičarka Laura Malvej iskoristila psihoanalizu da uvede koncept kontrolisane moći pogleda muškog posmatrača. Proučavajući impresionističke i postimpresionističke slike u smislu ko gleda, a ko je posmatran feministički istoričari umetnosti razotkrili su delovanje moći, vizuelnog zadovoljstva i društvene kontrole. „Muškarci gledaju žene, žene gledaju sebe dok njih posmatraju“, napisao je kritičar Džon Berger u “Načini gledanja”.
Prema Bergeru zapadna umetnost odražava nejednak status muškarca i žene u društvu. Grizdela Polok je analizirala „prostore ženskosti“ u impresionističkim slikama i ispitala načine na koje su neke vrlo ugledne buržoaske umetnice kao M. Kasat i B. Morizo prikazale vrlo različito iskustvo modernog života od onog njihovih muških pandana. Za razliku od njih, monmartrovski model Suzan Valadon, koja je odrasla u ateljeima impresionista kao što je Dega, postala je i sama umetnica te je počela da slika revolucionarne aktove iz pozicije nekoga ko zna šta znači pozirati za umetnika. U poslednjoj decenije XX veka treća generacija feminističkih istoričara umetnosti proširila je delokrug feminističke istorije umetnosti da bi uvrstila rodne studije, queer teoriju, politiku globalizacije i postkolonijalnih studija. Umetnost XIX veka, međutim ostaje i dalje plodno tlo za takve interdisciplinarne studije i nova feministička istraživanja tog razdoblja i dalje nastavljaju da oblikuju disciplinu istorije umetnosti.