Maglina glava konjića (takođe poznata kao Bernard 33 u emisionoj maglini IC 434) je tamna maglina u sazvežđu Orion. Maglina je locirana južno od zvezde Alnitak , koja je najistočnija zvezda u Orionovom pojasu i deo je mnogo većeg Orionovog molekularnog oblaka. Maglina je prvi put zabeležena 1888 od strane Vilijamine Fleming na fotografskoj ploči B2312 snimljenoj na Harvardskoj observatoriji.
Ovo je jedna od najpoznatijih maglina zato što oblik njenog gustog oblaka tamne prašine i gasova viđen sa Zemlje podseća na glavu morskog konjića. Crveni ili pink sjaj iza magline potiče od mlade i sjajne zvezde Sigma Oriona. Maglina je tamna pre svega zbog gustog oblaka prašine ali delom i zbog senke koju vrat konjske glave pravi ispred sebe. Tok gasa koji napušta maglinu usmeren je jakim magnetnim poljem. Svetle tačke u maglini su mlade zvezde u procesu formiranja. U levom gornjem uglu magline je takođe mlada zvezda još uvek uronjena u oblak prašine iako radijacija s nje razjeda ovo zvezdano porodilište. Tamni oblak gasa i prašine je region u Orionovoj maglini gde se upravo sada odvija proces formiranja zvezda. Kompleksna zvezdana porodilišta inače mogu sadržavati više od 100 poznatih organskih i neorganskih jedinjenja kao i prašinu koja se sastoji od velikih i kompleksnih molekula. Udaljenost magline od Zemlje je približno 1500 svetlosnih godina.